Zdravstvenu uslugu, nazire se transformacija bolnice u ustanovu koja bi imala sadržaj opšte bolnice. Postojeća odjeljenja, oprema, kadrovi nisu mogla udovoljiti tom zahtjevu. Od 30 ljekara i 112 medicinskih sestara zaposlenih u klinici prije izbijanja rata, odmah u prvim danima rata kliniku je napustilo 26 ljekara ili 83,39 % i 84 medicinske sestre ili 75%. Po nacionalnoj strukturi kliniku su napustili svi zdravstveni radnici muslimanske i hrvatske vjeroispovjesti i 10 ljekara i 48 medicinskih sestara iz reda srpskog naroda. Na klinici su ostali da rade tri pneumoftiziologa, dva internista i 27 medicinskih sestara. Ovi radnici su bili bez edukacije i iskustva za poslove i zadatke koje je donio rat. Razbuktavanje ratnih dejstava dovodi do priliva sve većeg broja ranjenika kao i bolesnika što neminovno nameće obavezu formiranja bolnice opšteg tipa na ovom prostoru. U tu svrhu, Ministar zdravlja i socijalne zaštite Repubike Srpske dr Dragan Kalinić postavlja za direktora bolnice u Kasindolu dr Slavka Ždrala hirurga sa zadatkom da organizuje bolnicu opšteg tipa sa svim sadržajima, a prevashodno da se u što kraćem roku organizuje hirurška služba. Po stupanju na funkciju direktora bolnice Dr Slavko Ždrale iznosi svoj koncept formiranja opšte bolnice i pristupa se ubrzano formiranju pojedinih službi i odjeljenja. Prioriteti su bile one službe i odjeljenja za koje smo obezbjedili minimum kadra, u prvom redu, ljekara specijalista. Tako je pristizanje novih ljekara, specijalista u bolnicu diktiralo i formiranje nove službe ili odjeljenja.
Uz zatečene službe i odeljenja u drugoj polovini 1992. godine organizuje se hirurška služba pod neposrednim rukovođenjem hirurga doktora Slavka Ždrala. Tim su sačinjavali prim. dr Ratomir Golijanin i anesteziolozi prim. dr Tatjana Gašić i dr Mirijana Gradina, kasnije se timu pridružuju hiruzi prof. dr Marko Vuković i doktor Dejan Kafka. Formiraju se služba opšte medicine, hitne medicinske pomoći i neuropsihijatrijska služba sa odjeljenjem kojim rukovodi specijalista neuropsihijatar dr Ljiljana Mimić. Uz formiran kabinet za transfuziju, prvi operativni zahvati u opštoj anesteziji počinju se izvoditi početkom septembra 1992. godine. Formira se ginekološko-akušerska služba kojom rukovodi specijalista ginekolog akušer doktor Jovanka Ćečez, a kasnije se priključuje profesor doktor Žarko Mijatović. Organizuje se javna apoteka koja snadbjeva bolnicu i lokalno stanovništvo. Zbog velikog broja bolesnika koji su bili na dijalizi početkom decembra 1992. godine formira se odjeljenje za hemodijalizu pod rukovodstvom interniste dr Brane Radović. Formira se odjeljenje za fizijatriju i rehabilitaciju sa kabinetom za dnevni tretman kojim rukovodi prim. dr Zagorka Golijanin. Postojećim internim odjeljenjem rukovodi dr Branka Teofanović uz pomoć interniste dr Boška Trninića, odjeljenjem pulmologije mr sci. dr Milorad Abramović, a odjeljenjm ftiziologije prim. dr Sonja Divljan-Savić, biohemjiskim laboratorijem specijalista biohemije Stevo Pilipović, a u mikrobiologiji su angažovani mikrobiolozi mr sci. dr Spomenka Janjić i dr Biljana Pešić, dok u radiološkoj službi dr Živojin Savčić. Ujedno je formirana stomatološka služba u kojim rade dr Aco Mijović i dr Drena Lučić. Ovim je bila zaokružena ratna organizacija službi i odjeljenja Opšte bolnice u Kasindolu koja se do kraja nije mjenjala a prikazana je na šemi Organizacija bolnice Kasindo u ratu 1992-1995. godine.
Vlada Republike Srpske 25.11.1993. godine donosi odluku o osnivanju Kliničkog centra medicinskog fakulteta Sarajevo u čiji sastav ulazi i Klinika za tuberkulozu i plućne bolest Kasindo, odnosno Opšta bolnica Kasindo. Ovim je uspostavljena nova organizaciona šema zdravstva na području Srpskog Sarajeva i regiona Foča koja pored kliničke i bolničke zdravstvene djelatnosti uključuje obrazovnu i naučno istraživačku djelatnost.
Da bi mogla funkcionisati formirana organizaciona struktura neophodna je bila kadrovska potpora, oprema, obezbjeđenje snabdjevanja bolnice lijekovima, hranom i energentima. Od svih problema u radu novoformirane bolnice Kasindo najteži je bio nedostatak kadrova svih profila, posebno ljekara specijalista, bez kojih se ne bi mogao organizovati elementarni rad ove zdravstvene ustanove u ratnim uslovima i obezbjediti multidisciplinarna zdravstvena zaštita stanovništvu i vojsci Republike Srpske. Pored minimalnog broja zdravstvenog osoblja koji je ostao u bolnici nakon ratnih zbivanja novopristigli zdravstveni radnici u 1992. godini nisu znatno popravili strukturu u odnosu na stručnu spremu i profil, ali u narednim ratnim godinama je taj trend daleko povoljniji. Na početku ratnih zbivanja fluktuacija kadra je bila velika da bi se u kasnijim godinama znatno smanjila i priliv je bio veći u odnosu na odliv. Ovom su doprinjeli: stabilizacija prilika na frontu, bolji uslovi za smještaj zdravstvenih radnika, poboljšanje uslova za rad u bolnici i uvođenje radne obaveze za postojeće i novopridošle zdravstvene radnike u Opštu bolnicu Kasindo, ali na žalost većina nije bila edukovana i osposobljena za rad u ratnim uslovima i za masovno zbrinjavanje povrjeđenih i oboljelih.
Nedostajalo je iskustvo u zbrinjavanju ratnih rana tj. jedinstvena medicinska doktrina, jedinstvena medicinska dokumentacija za civile i vojsku, organizacija i način evakuacije P/O. Što se tiče drugih problema u vezi sa kadrovima, ističemo nedovoljan broj određenih profila specijalista, posebno hirurga za formiranje hirurških mobilnih ekipa koje bi se u određenim ratnim dejstvima isturale bliže frontu, radi obezbjeđenja blagovremenog hirurškog zbrinjavanja i olakšavanja rada na hirurškom odjeljenju bolnice.
Rješavanje kadrovskih problema u toku rata bila je stalna briga bolnice Kasindo, ogledala se u stvaranju uslova za smještaj i rad, upućivanja na specijalizaciju, edukaciju i stručno osposobljavanje za rad, kao i u redovnom školovanju. Oprema novoformirane bolnice Kasindo naslijeđena je od Klinike za tuberkulozu pluća i druge plućne bolesti. Dio opreme koja je pripadala radiološkoj, biohemijskoj, mikrobiološkoj internističkoj i bronhološkoj službi mogla je jednim djelom da se koristi. Obnavljanje opreme, nabavka aparata istrumentarija, uređaja, namještaja, posteljine, teklo je u skladu sa mogućnostima, a mogućnosti su zavisile od donacija pojedinaca, kolektiva, oraganizacija i zajednica iz zemlje i inostranstva.
Posebno ističemo veliku pomoć pojedinaca, kolektiva i humanitarnih organizacija iz SRJ, Srpske dijaspore iz cijeloga svijeta na čelu sa Srpskom pravoslavnom crkvom, Jugoslovenskog crvenog krsta, Međunarodnog crvenog krsta i njegovih organizacija i asocijacija i drugih mnogobrojnih nespomenutih ali dragih donatora. Prva pomoć u lijekovima, zavojnim i drugim sanitetskim materijalima, aparatima i instrumentariju dobijeni su od saniteta Vojske Republike Srpske.
Iz organizacione šeme vidi se da je u sklopu ove ustanove oraganozovana i primarna zdravstvena zaštita zbog toga što na ovom području nije bilo organizovane primarne zdravstvene zaštite.
Pored rješavanja zdravstvenih problema ovako organizovanom bolnicom rat je nametnuo i druge kao što su sociomedicinsko zbrinjavanje starijih i iznemoglih lica, beskućnika, smještaj štićenika staračkog doma iz Nedžarića. Na kraju, dopremanje krvi, snabdijevanje infuzionim rastvorima, lijekovima i drugim sanitetskim materijalom nije funkcionisalo na našem području, pa je bolnica Kasindo morala na sebe preuzeti i tu odgovornost. Posebno treba istaći da je Opšta bolnica Kasindo uspjela da formira hiruršku mobilnu ekipu koja je stacionirana u domu zdravlja Kalinovik. Hirurška ekipa je radila od 28.09.1994. godine do kraja rata 1995. godine i zbrinula veliki broj povrjeđenih i oboljelih sa ovoga područja.